الدترافورد (به انگلیسی: Old Trafford) یکی از مشهورترین و بزرگ‌ترین ورزشگاه‌های فوتبال در بریتانیا و جهان است . در اوضاع و احوالی که بسیاری از باشگاه‌ها از ورزشگاه‌های قدیمی خود به محل‌هایی جدید نقل مکان می‌کنند، منچستر الدترافورد را حفظ می‌کند و به جای رفتن به جایی دیگر همان ورزشگاه قدیمی را توسعه می‌دهد .

جایگاه تماشاگران در این استادیوم که در قسمت شمالی واقع شده، بزرگ‌ترین سقف بی ستون را در سراسر اروپا از آن خود کرده‌است . علاوه بر این جایگاه محلهای زیبایی چون موزه یونایتد، رستوران رد کافی، اتاق ویژه جام‌ها و قسمت اداری در این قسمت واقع شده و شکل بسیار مناسبی به آن داده‌است. قسمت جنوبی این استادیوم نیز بسیار توسعه یافته و چشمها را بخود خیره می‌کند. در قسمت شرقی فروشگاه بسیار بزرگی واقع شده و در قسمت غربی نیز که بیشتر به استرتفورداند معروف است درسالهای اخیر تغییرات وسیعی داده شده و با ردیف‌هایی اضافه شده که آن را بسیارممتاز کرده‌است. ازجمله آثاری که در این قسمت دیده می‌شود. بدون تردید مجسمه دنیس لا اسطوره تیم منچستر یونایتد است که ابهت خاصی به این استادیوم داده‌است. بابی چارلتون اسطورهٔ فوتبال انگلستان این ورزشگاه را « تئاتر رویاها » نامیده‌است .

« زیباترین و بهترین در نوع خود . فوق‌العاده‌ترین ورزشگاهی که تابه حال دیده‌ام . این ورزشگاه در دنیا نظیر ندارد و افتخار شهر منچستر است . اینجا خانهٔ تیمی است که در آن می‌تواند شگفتی بیافریند و ... » این جملات نویسندهٔ یکی از روزنامه‌های منچستر در روز پس از افتتاح ورزشگاه در سال ۱۹۱۰ است .

ورزشگاه الدترافورد حدود یک قرن عمر دارد . پیش از آن تیم منچستر ورزشگاهی کوچک و قدیمی داشت و الدترافورد به عنوان خانهٔ جدید باشگاه در غرب شهر منچستر بنا شد . الدترافورد در آن دوران با هزینه‌ای معادل ۶۰ هزار پوند ساخته شد که در زمان خود رقمی سرسام آور بود . آرچینا لیچ مهندس معروف اسکاتلندی طراح این ورزشگاه بود . او ورزشگاه‌های معروف وایت هارت لین در شمال شهر لندن و همدن پارک در شهر گلاسگو را نیز طراحی کرده‌است . الدترافورد در سالهای ۱۹۱۱ و ۱۹۱۵ فینال جام حذفی انگلیس را برگزار کرد و در سال ۱۹۲۰ پذیرای بیشترین تماشاگر در بازی منچستر یونایتد مقابل آستون ویلا بود .

در جنگ جهانی دوم اُلدترافورد در بمباران نیروی هوایی آلمان بشدت آسیب دید و تیم منچستریونایتد از ۱۹۴۶تا ۱۹۴۹ بازیهای خود را در ورزشگاه مین رود باشگاه منچستر سیتی برگزار می‌کرد . برای جام جهانی ۱۹۶۶ ورزشگاه الدترافورد بازسازی شد و بازی مجدد فینال جام حذفی سال ۱۹۷۰ بین چلسی و لیدز در این ورزشگاه برگزار گردید .

الدترافورد اولین ورزشگاه انگلیس در دهه ۱۹۷۰ به حساب می‌آید که در آن حصار نصب کردند تا تماشاگران متعصب خشمگین نتوانند به زمین مسابقه حمله کنند .

Stretford End (استریتفورد اند، ریشه در قلب هواداران)

استریتفورد اند، در واقع نام جایگاهی از ورزشگاه اولدترافورد هست که در ظلع غربی ورزشگاه اولدترافورد واقع شده.  این بخش بزرگترین جایگاه طرفداران در میان کلیه استادیوهای دنیا محسوب میشود که سقف آن معلق و یک پارچه هست و از این لحاظ که معلق میباشد، بی نظیر هست. این جایگاه به این دلیل به این نام است که در حقیقت رو به شهر استریفورد هست و End که در آخر این اسم هست به معنای پایان شهر استریتفورد هست.

سابقاً به جای این بخش یک تراس قدیمی در ورزشگاه اولدترافورد قرار داشت که آخرین بازی که استادیوم اولدترافورد با این ترکیب میزبان یک دیدار بود، در فصل 1992 - 1991 بود که 20000 جمعیت در این تراس قرار گرفته بود و گفته میشود صدای طرفداران در این بخش با صدای یک هواپیمای جمبوجت برابری میکرد که در آن دیدار تیم منچستر یونایتد با نتیجه 3 - 1 در آخرین بازی  فصل در برابر تاتنهام هاتسپر به پیروزی رسید.

قبل از فصل 1993 - 1992، این تراس قدیمی تخریب و بخش جدید با هزینه ای معادل 10 میلیون پوند ساخته شد و در فصل 1995 - 1994، رسماً نام این بخش از ورزشگاه به West Stand تغییر پیدا کرد اما هنوز هم بسیاری این بخش را استریتفورد اند مینامند و حتی صندلی های سفیدی در آن قرار دارد که نمادی از روزهای قبل از تغییر نام این بخش هست. توسعه این بخش برای اولین بار در سال 1989 بود که پیشنهاد شده بود، در روزگاری که مارتین ادواردز ( رئیس اسبق باشگاه ) مایل به فروش سهام خودش شده بود. در آغاز فصل 2001 - 2000، 2 ردیف صندلی به این بخش اضافه شد، و همچنین در حال حاضر میزبان تعدادی از جایگاههای اجرائی هست. ردیف اول این بخش در حال حاضر تا حدی خانوداگی است و در گوشه جنوبی اون تونل بازیکنان است.

جالبه بدانید که ، تنها دنیس لاو و اریک کانتونا با لقب King of the Stretford End شناخته میشند. دنیس لاو به دلیل آمار گلزنی و اریک کانتونا به دلیل کاریزما منحصر به فرد خودش. از دیگر نکات قابل ذکر در مورد این بخش این است که زمانی که شرکت وودافون اسپانسر اصلی باشگاه بود، نامش در این بخش حک شده بود و در زمانی که کسی در این بخش ننشسته بود، میشد این نام رو دید اما  بعدها که AIG  اسپانسر اصلی باشگاه شد ، تفییراتی در این خصوص رخ داد.

این نام در ضلعهای دیگر باشگاه نمایان شد، نام شرکت نایک به ضلع شرقی منتقل شد و در ضلع غربی تنها نام استریتفورد اند را میتوان دید که تا هم اکنون نیز ادامه دارد . 

نکاتی خواندنی و اختصاصی از این بخش ؛ 

1 - هنگامی که ردیف دوم جایگاه استریتفورد اند تکمیل شد، به طرفداران این اجازه داده شد ، که پارچه نوشته ها خود را با مضمون شعارهایی در این بخش نصب کنند و دوربینها به همین دلیل همیشه نگاه ویژه ای به این بخش دارند.

2 - در فصل اخیر، پارچه نوشته و شعار 019 جایگزین شعار 35/36 سال در این بخش شد، که اشاره به رکورد قهرمانیهای تیم منچستر یونایتد دارد که اولین بار در تاریخ 22 می 2011 و در بازی با بلکپول رونمایی شد.

3 - شعار 35/36 سال اشاره به آخرین جام کسب شده در انگلستان توسط دشمنان قسم خورده ( منچستر سیتی ) داشت.

4 - از دیگر نمادهایی که در این بخش به کار میره شعار MUFC هست که نمادی از تعصب و وفاداری برای طرفداران هست. طرفدارانی که معمولاً در این جایگاه ایستاده بازی رو نگاه میکنند و هیچ گاه نمیشینند.

5 - اولین بار در سال 2010، پارچه نوشته ای با مضمون MANCHESTER IS MY HEAVEN ( منچستر بهشت من ) همراه با عکسی از سر مت بازبی رونمایی شد که تا الان هم گاها استفاده میشود. که اشاره دارد به اتفاقی که در سال 1956 رخ داد . در این سال باشگاه رئال مادرید به سر مت بازبی پیشنهاد داد تا هدایت این تیم را بر عهده بگیرد و او در پاسخ به این پیشنهاد، شهر منچستر را بهشت توصیف کرد.

6 - این جایگاه پای صابت برخی از طرفداران هم محسوب میشود. خیلی از طرفدارانی که در این بخش در هر دیدار حضور دارند، هم دیگر را میشناسند و حتی این بخش محلی برای ملاقات آنها  محسوب میشود و خیلی از طرفداران به صورت گروهی و یا در قالب جمعهای دوستانه در هر دیدار خانگی یکدیگر را در استریتفورد اند می بینند. طرفداران این جایگاه همیشه بیش از همه تشویق کردند و حتی بازیکنان نگاه ویژه ای به این جایگاه دارند. این جایگاه روح و رنگ استادیوم اولدترافورد هست.

7 - در استریفورد اند و در سال 2011، بنری برای 20 سال حضور رایان گیگز در باشگاه منچستر یونایتد نصب شد و سرودی که در همین رابطه میان طرفداران رواج دارد نیز خوانده میشود . 

8 - پارچه نوشته 2O LEGEND نیز زمانی در این بخش نصب شد که اشاره به شماره اوله گونار سولشائر هست و بازنشستگی وی در باشگاه و شماره پیراهن او داشت . 

9 - One Love – Stretford End – MUFC نام پارچه نوشته دیگری است که سرودی هم با آن خوانده میشود که اشاره به گل پیروزی بخش تیم منچستر یونایتد در سال 1999 در فینال جام باشگاههای اروپا دارد . 

10 - پارچه نوشته گلهایی از منچستر، دیگر پارچه نوشته ای است که در این بخش نصب میشود و اشاره به گشته شدگان فاجعه مونیخ در تاریخ 6 فوریه 1958 دارد و کشته شدن 8 نفر از اعضای وقت تیم منچستر یونایتد و ادای احترامی به آن عزیزان است .